Σύμβολα

"...Έλκος κακών και πονηρών επί τους ανθρώπους τους έχοντας το χάραγμα του θηρίου(OHE)..." Αποκ. Ιστ. 2

Όσο η ανθρωπότητα απομακρύνεται από την καταγωγή της τόσο αρνούμαστε τον δεσμό μας με την φύση. Και απομακρυνόμαστε από την τελειότητα. Είμαστε τα μόνα πλάσματα του πλανήτη που χρησιμοποιούμε σύμβολα για να αναφερθούμε σε κάτι άλλο. Χρησιμοποιούμε σύμβολα για οτιδήποτε μπορεί να συλλάβει ο νους.

Υπάρχει τουλάχιστο μια λέξη, εικόνα ή χειρονομία για να υποδουλώσει όσα οι 5 αισθήσεις μας μπορούν να διακρίνουν. 'Όμως μαζί με αυτό το υπέροχο δώρο έρχεται και ένα ελάττωμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν και να δημιουργήσουν τις δικές τους ερμηνείες για αυτά τα σύμβολα. Αντιθέτως, εθελοτυφλικά υποτάσσονται σε προετοιμασμένες ερμηνείες και εννοιολογίες δοσμένες από άγνωστες πηγές. Εξαιτίας αυτού, πολλά πράγματα στη κατανόηση μας για τη ζωή έχουν προκαθοριστεί χωρίς να το ξέρουμε. Οι λέξεις μπορούν να διαστρεβλωθούν και να χρησιμοποιηθούν για να χειραγωγήσουν αντί για να πληροφορήσουν. Τα σύμβολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χωρίσουν αντί να ενώσουν. Και αυτοί που τους ανατέθηκε η ευθύνη και η εξουσία να διαδίδουν την πληροφορία στο κοινό, κατέχουν τη δυνατότητα να την χειριστούν όπως αυτοί επιλέξουν.

Οι λόγοι που η πλειοψηφία του κόσμου δεν τα γνωρίζουν είναι γιατί πάνω από το 80% του πληθυσμού μαθαίνει τα παγκόσμια νέα αποκλειστικά από τα μεγάλα ΜΜΕ. Αν ακολουθήσετε τη γραμμή ιεραρχίας κάθε μεγάλου σταθμού ως την κορυφή, θα βρείτε τους ίδιους ανθρώπους που τους ανήκουν οι οργανισμοί οι οποίοι παρασκηνιακά τοποθετούν κάθε υψηλόβαθμο πολιτικό αξιωματούχο. Τα media ελέγχονται από λίγους οργανισμούς χάρις στην απελευθέρωση τιμών του Ιδρύματος Αναπτυξιακής Συνεργασίας. Το Kindey Fox βασίζεται στην παλιά καλή General Electric? Τους ανήκουν κανάλια, πόλεις και το CNBC. Τα χρησιμοποιούν για να πουν ότι τους αρέσει και να φιμώνουν την γνώμη όποιου διαφωνεί.

Ας μιλήσουμε για τις διοξίνες. Τι είναι οι διοξίνες?? Βγαίνουν από τα ηλεκτρικά εργοστάσια της Westernhouse και της GE. Σου δίνουν μπόλικο καρκίνο και σου χαλάνε τον οργανισμό. Όμως οι μεγάλοι δεν σε νοιάζονται κάθονται όμορφα και ωραία χάρις στην εταιρική πρόνοια. Τι είναι πάλι αυτό?? Παίρνουν επιχορηγήσεις δισεκατομμύρια από την κυβέρνηση και υποτίθεται πως δημιουργούν θέσεις εργασίας αλλά δεν τα ξοδεύουν έτσι. Χρησιμοποιούν πακέτα ζεστό χρήμα να υποστηρίξουν γερουσιαστές που περνάνε εταιρικά προγράμματα ξανά και ξανά. Πετάνε τοξικά απόβλητα εκεί που παίζουν τα παιδιά και η General Electric έφτιαξε τις σφαίρες που σκότωσαν τον Κένεντι. Μπορείτε να μπείτε στην αλυσίδα κάθε φορά που αγοράζεται ένα προϊόν. "Αγοράζετε την εκπομπή μας." Αυτό είναι που δεν θέλει το NBC να μάθετε. Το άλλο που δεν θέλει...

Παρακαλώ αναμείνατε...

Παρακαλώ αναμείνατε...

Εγκεφαλικό τε-α-τετ

"Πρέπει να δουλέψουμε μαζί για να χτυπήσουμε την τρομοκρατία"

Το ανθρώπινο μυαλό μοιάζει με κομπιούτερ. Δεν παίζει ρόλο το πόσο ικανό είναι. Η αξιοπιστία του εξαρτάται από το τι πληροφορίες παίρνει Αν ελέγξεις τις πληροφορίες που παίρνει ένας άνθρωπος μπορείς να τον προγραμματίσεις τι θα σκεφτεί.

Το internet ελέγχεται από τους ίδιους γίγαντες που ελέγχουν το ραδιόφωνο, τον τύπο και την τηλεόραση.Οι μεγάλες εταιρίες χρηματοδοτούν τις εκλογικές καμπάνιες. Οι απλοί ανθρώποι δεν έχουν χρήματα να το κάνουν.

Ποίοι πληρώνουν τις διαφημίσεις για να συντηρούν τα ΜΜΕ????

Οι μεγάλες εταιρίες. Οι μεγάλες εταιρίες ελέγχουν τα ΜΜΕ και την πολιτική. Επίσης ελέγχουν την γεωργία, την τεχνολογία, την εκπαίδευση και τις επικοινωνίες.

Υπάρχουν 2 τρόποι που οι άνθρωποι ελέγχονται. Ο ένας είναι ο έλεγχος της πληροφόρησης, η τηλεόραση είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος υπνωτιστής. Εμφυτεύει ένα σύστημα πεποιθήσεων και μετά όταν έρχονται νέες πληροφορίες διορθώνονται σύμφωνα με αυτό το σύστημα πεποιθήσεων και όταν ο άνθρωπος καταλαβαίνει αυτό το σύστημα που προσπαθεί να τον ελέγξει ξαφνικά λέει: "ΞΎΠΝΗΣΑ"

Δεν ενδιαφέρονται για σένα ΚΑΘΌΛΟΥ! Αρκεί να είσαι υπνωτισμένος.

Ένα μικρό παιδί

Μερικές φορες, θα ήθελα να ξανά γίνω ένα μικρό παιδί. Που η μονες απαίτησης που είχα ήταν πως να γράψω το όνομα μου σωστά και πως να δέσω τα παπούτσια μου. Όταν "υπηρχαν" μέρες που ήταν χαλια, απλός θα πήγαινα στην μητέρα μου και μετά όλα θα ήταν μια χαρά. Όταν θα έβγαινα με τους φίλους m κάθε μέρα να παίζω ποδόσφαιρο η κρυφτώ η ότι άλλο παιδικό παιχνίδι. Θυμάμαι το αγαπημένο μου μέρος ήταν το luna park.  Όταν η φιλια τότε είχε αξια και η αγάπη ήταν μια αηδία, Όταν δεν υπήρχε ο πόνος ο ψυχικός η τον καιρό που πιστεύαμε πως τα παιδιά μας τα έφερνε ο πελαργός. Τον καιρό που εγώ ο ίδιος πίστευα πως υπήρχε ο άγιος βασίλης και προσπαθούσα κάθε χριστούγεννα να μην κοιμηθώ για να τον δω, αλλα δεν τα κατάφερνα. Όταν κάθε πρωτοχρονιά έβγαινα έξω στο μπαλκόνι και έβλεπα τα πυροτεχνήματα. Ξυπνούσα κάθε σαββατοκύριακο πρωί για να δω τα cartoon στην τηλεόραση και γελούσα μονός μου. Όταν πήγαινα και αγόραζα comics και σοκολατάκια από το περίπτερο. Όταν η μπίρα ήταν απαίσια και όταν τα τσιγάρα ήταν απλός σπάταλο χρήμα.

Τώρα που μεγάλωσα?  Τα πάντα έγιναν απαιτητικά. Που πρέπει να βρω μια δουλειά για να τα βγάλω πέρα, Που κοιμάμαι 3ς την νύχτα και ξυπνώ 12 το μεσημέρι. Που η φίλοι τώρα τους ξεχωρίζεις σε 3ς κατηγοριες  Φίλους/Κολλητούς/Παρέα. Tώρα πάω σε bar και την πίνω τες μπίρες μου η τα ποτά μου και ανάβω και το τσιγάρο μου.                                        

Ότι είπα είναι απλός η γνώμη m.. Gd night :)

Οι φίλοι

Οι φίλοι μου εδώ οι φίλοι μου εκεί, πάντα με ένα χαμόγελο και
ποτε απόμακροι, ήσουν εδώ όταν όλοι φεύγαν, γιαυτο σε αγαπώ,
γιατί ήσουν εκεί όταν τα ματια μου έκλαιγαν.
Της φιλιας ο δεσμός που γερά μας δένει,
τίποτα δεν μπορεί να το γκρεμίσει όσο και να επιμένει.
Το κλάμα μου ο πόνος σας, το γέλιο μου ο λόνος σας.είναι η αγάπη που μας δένει τίποτα δεν μας χωρίζει, η τρελα και το γέλιο μας είναι αυτό που μας ξεχωρίζει.
Βραδια σκοτεινά,πρωινά ειρηνικά,μα τίποτα δεν χάλασε η φιλια μας κρατάει παντοτινά,σας είπα και μου είπατε μα ποτε στιγμή μεταξύ μας δεν ντραπήκαμε.Τα όνειρα που κάνουμε μαζί είναι ένας όρκος,που μας δένει εδώ γερά όσο και να φεύγει ο χρόνος. Τώρα είμαι μακριά μα σας έχω εδώ κοντά μου μια θέση θα έχετε πάντα βαθιά μέσα στην καρδια μου. Φίλους άλλους μπορεί να γνώρισα και άλλους να αντάμωσα, μα σαν την δικη μας την φιλια ποτε δεν ξανά γνώρισα...

Παγίδες..

Η Ζωή έχει παγίδες... Τις πίο σκοτεινές και άγριες καταιγίδες,
στόχος μας είναι να το περάσουμε και αυτό, και μέτα κάνονας το
σταυρό μας να λέμε, δοξάζω το Θεό..
Είναι δύσκολο κάποια πράγματά να προσπερνας, αυτά που στην καρδία σου
βαθιά αγαπάς, λες ότι ζεις την ζωη σου σαν να μην υπάρχει αύριο,
μα στην τελική καταλάβεις όπως ακόμα βρίσκεσαι στο περιθώριο.
Προσπαθείς να θυμηθείς μα ακόμα ξεχνάς, ποτέ θα μάθεις
όπως για να περνάς καλά πρέπει να προχωράς...

Στιχομυθία σε μια παραλία

Βλέπω πράγματα πολλά

μα είναι σαν παιχνίδια ψηφιακά

Τα κοιτάς με χαρά από μακρυά

αλλά είναι άψυχα

Ψάχνεις την ευτυχία σε ένα πλήθος αγνώστων

Σε ένα club στριμωγμένοι σαν τις σαρδέλες

εκεί που για να τους κάτσεις ένα βράδυ

σου τάζουν φύκια και μεταξωτές κορδέλες

Ψάχνεις την ευτυχία μέσα από χημικά και αλκοόλ

αλλά τελικά τίποτα δεν είναι πραγματικό

Γράφω στα post το δικό μου πόθο

επειδή μαλάκα γράφω ότι νιώθω!

Εφιάλτες

Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε δει έστω λίγες φορές εφιάλτη. Και είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Όμως όλοι οι εφιάλτες είναι πάντα το ίδιο? Είναι όλοι τρομακτικά όπως τα έργα? Αν δεις ένα όνειρο που θα ήθελες να είναι πραγματικότητα μπορεί να είναι εφιάλτης?? Τα όνειρα σχετίζονται με την πραγματικότητα?

Το λοιπόν αν κάποιος σχεδόν κάθε μέρα βλέπει εφιάλτες δεν είναι καθόλου φυσιολογικό και ιδικά αν τα όνειρα του είναι λίγο παράξενα. Για παράδειγμα μια προσωπική εμπειρία που βλέπω μια ζωή που θα μπορούσα να είχα που θα είχε παραπάνω αξία από αυτήν που ζω τώρα. Μήπως τα όνειρα μας, μας δείχνουν τον άλλο δρόμο που θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει??

Για μένα είναι ένας εφιάλτης ατελείωτος καθημερινά. Πράγματα που θα είχα αλλά δεν τα έχω. Που τώρα θα έδινα και την ζωή μου για να τα έχω. Φίλους που πλήγωσα για μία λάθος κίνηση που τελικά αποδείχτηκε αποτυχημένη. Αγάπες που κατέστρεψα για ένα ανόητο γιατί.

Σου έτυχε να ζεις στα όνειρα σου την ζωή που έχασες πριν 2 χρόνια και όταν ξυπνάς να αναρωτιέσαι τη είναι πραγματικότητα?? Και όταν καταλαβαίνεις τι ήταν όνειρο και τι πραγματικότητα να μην θέλεις να αποδεχτείς την πραγματικότητα που διάλεξες να ζήσεις πριν κάποια χρόνια?

Θέλω να γυρίσω πίσω αλλά δεν μπορώ. Να πω συγνώμη σε όσους πλήγωσα. Να τους δείξω πως και εγώ είμουν ένα πείραμα αυτής της γαμημένης τεχνολογίας. Αλλά θέλω να ευχαριστήσω και άτομα που αν δεν ήταν και αυτά σε μία κίνηση της ζωής μου δεν θα είμουνα εδώ. Αλλά δυστυχώς με αυτά τα άτομα δεν μιλάμε για μία λάθος κίνηση. Γι' αυτό μάθε να κάνεις το όνειρο πραγματικότητα μην καταλήξεις σαν κι εμένα. Είναι καλύτερο να βλέπεις ένα τρομακτικό εφιάλτη παρά ένα όνειρο που μπορούσες να ζήσεις να μην το έχεις κάνει.

Some random quotes I found while surfin the web

I am only one, but I am one. I cannot do everything, but I can do something. And I will not let what I cannot do interfere with what I can do - Edward Everett Hale

There comes a point in your life when you realize
who matters,
who never did,
who won't anymore...
and who always will.
So, don't worry about people from your past,
there's a reason why they didn't make it to your future. - Adam Lindsay Gordon

Η γενιά των 700 ευρώ

Αυτή είναι η γενία μας, των 700 ευρώ. Ξεκινάς σου λέει την καριέρα σου, την δουλειά σου μετά απο αμέτρητες ώρες διάβασμα και χιλιάδες ευρώ να ξεφεύγουν απο τα χέρια σου αφού έχεις να πληρώσεις νοίκι, ρεύμα, νερό, κοινόχρηστα, τα δίδακτρα της σχολής και τα έξοδα για τις περιττές ανάγκες σου. Ξεκινάς γεμάτος όνειρα για την ζωή πιστεύοντας ότι θα κατακτήσεις τον κόσμο με τις γνώσεις σου αφού ακόμα είσαι κάτω απο την αγκαλιά της οικογένειας όπου οι σχέσεις σας πλέον είναι οικονομικές. Δεν ξέρεις όμως ότι ο πρώτος μισθός σου θα είναι 700 ευρώ που δεν θα σου αρκούν ούτε για το νοίκι. Τότε όταν αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι σε τι λαβύρινθο μπήκες είναι πλέον αργά. Αξέβγαλτος απο την ζωή προσπαθείς να επιβιώσεις.

Online dating

In the 21st century we live in the year 2011 that we were when we culture this date and we came to mind the era of the future. Some say that our society would go from good to better, but unfortunately, become the opposite. With technology having escaped from the power of man and society can not resist the "false" needs us to want.

This issue is too big and if I start now telling examples will never end. I now want to say my view on electronic networking.

Ηλεκτρονικές γνωριμίες

Στον 21ο αιώνα που ζούμε στο έτος 2011 που όταν είμασταν παιδεία σκεφτόμασταν αυτή την ημερομηνία και μας ερχόταν στο μυαλό η εποχή του μέλλοντος. Κάποιοι έλεγαν ότι η κοινωνία μας θα πήγαινε από το καλό στο καλύτερο αλλά δυστυχώς γίνετε το αντίθετο. Με την τεχνολογία να έχει ξεφύγει από την δύναμη του ανθρώπου και η κοινωνία να μην μπορεί να αντισταθεί στις "ψεύτικες" ανάγκες που μας υποχρεώνουν να ζητούμαι.

Αυτό το θέμα είναι πολύ μεγάλο κι αν αρχίσω τώρα να λέω παραδείγματα δεν θα τελειώσω ποτέ. Εγώ σήμερα θέλω να πω την άποψη μου για τις ηλεκτρονικές γνωριμίες. Κάποτε οι άνθρωποι γνωρίζονταν από κοντά, ήταν κοινωνικοποιημένοι, πιο ελεύθεροι. Τώρα η νέα γενιά που έρχεται να αναλάβει τα ηνία από την προηγούμενη και που θα πάρει στα χέρια της τον κόσμο έχει Μοδάτες, τρέντι, αλυσίδες που δημιουργούν ανάγκες όπως το διαδίκτυο. Οι άνθρωποι πλέον γνωρίζονται πίσω από μια οθόνη χωρίς να ξέρεις πραγματικά ποιος είναι ο άλλος πίσω από την άλλη οθόνη και στην ουσία είσαι ένα απομονωμένο άτομο που χαζεύεις σε μια ηλίθια οθόνη.

Και εγώ με απορία σας ρωτάω γιατί καταντήσαμε έτσι? Μήπως πλέον ο κόσμος άρχισε να φοβάται να αντικρίζει πλέον τον συνάνθρωπό του?? Μήπως αυτές οι νέες τρέντι τεχνολογίες που μας δώσατε με τόση πολύ αγάπη να είχαν αυτό τον σκοπό να απομακρύνουν τους ανθρώπους?? Αν θεωρείς χαζά αυτά που λέω μπορώ να σου πω και τον λόγο που το κάνουν. Φοβούνται να επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους.. ΝΑΙ! Φοβούνται επειδή αν ξέρει ένας την αλήθεια και μιλάς με τον κόσμο τότε ο κόσμος θα ξυπνήσει και θα ανατραπούν τα σχέδια τους να έχουν ένα "υπνωτισμένο" κόσμο στα πόδια τους που να τον κάνουν ότι θέλουν.

Αυτό κάτι μου θυμίζει από την αγαπημένη μας τηλεόραση που η αστυνομία μας "διαφημίζει" με τον δικό της τρόπο βέβαια για τον βιασμό από το διαδίκτυο. Αυτά είχα να πω για σήμερα. Όσοι κατάλαβαν- κατάλαβαν οι υπόλοιποι απλός συνεχίστε τον αιώνιο σας ύπνο με τα νέα ψηφιακά, High Definition και 3-D όνειρα σας. Καληνύχτα και καλά να 'σαι όπου και να 'σαι να με θυμάσαι!!!

Στιχομυθία μεταξύ Ρ&Π (feat Jozef)

Ρ. Οι.: Είσαι μπερδεμένος ψυχικά μα δεν μιλάς ομαδικά,

Σε γοητεύουν τα πράγματα τα εικονικά χωρίς να βαδίζεις πραγματικά.

Π.Γ.: Ίσως κάπου να υπάρχουν 2 μάτια

να μου δείξουν ένα δρόμο να βαδίσω

Σαν έρημοι φάροι μες την νύχτα ( Διάφανα Κρίνα)

Ρ. Οι.: Μα ίσως τα 2 σου μάτια να είναι αυτά μα το μυαλό σου δεν τα παρακολουθά

Κι αν δεν είναι αυτά σταμάτα να τα παρατάς τα 2 σου μάτια πρέπει να αναζητάς

Jozef: Το κορμί μου αρχίζει και με προδώνει

και το μυαλό μου αγοράζει και πληρώνει

Ρ. Οι.: Φίλε ζεις σε μια ψευτόπολη

κι όλα άρχισαν απ' την Monopoly

Jozef: Εσύ με την κοινωνία τους κόψατε τ' αρχίδια

επειδή απλός έλεγαν την αλήθεια

Ρ. Οι.: Σου μίλησε κανείς για την δεξιά? Για φασισμό και εξορία?

Ή σου τα 'παν ότι κι ότι? Σου μίλησε ποτέ κανείς για τον Βελουχιώτη?

απλούς ανθρώπους που πέθαναν σε πηγάδια και βούρκους

ή σε έμαθαν μονάχα να μισήσεις τους Τούρκους;

"..ίσως κι εγώ να 'μαι λάθος

μεγάλε ξύπνα διάβασε και ψάξε μονάχος

κέρδισε γνώση

μόνο αυτή θα σε σώσει

από την άγνοια που δεκαετίες μας έχει ζώσει

μην αφήνεις, να σου φορούν παρωπίδες

κλείσε τηλεόραση, ραδιόφωνα, εφημερίδες

και ίσως έτσι να έρθουμε στα συγκαλά μας

αν βλάκες μείνουμε, βλάκες θα 'ναι και τα παιδιά μας..."

Από τα απλά στα περίπλοκα

Πάντα ήθελα να γράφω ακαταλαβίστικα και η κάθε φράση μου να κρύβει ένα βαθύ νόημα από πίσω που θα λέγεται από στόμα σε στόμα στους αιώνες. Αλλά αποφάσισα πως δεν είμαι για τέτοια. Πάντα τα έβλεπα όλα απλά. Φορούσα απλή μπλούζα, απλό παντελόνι, απλό ρολόι, μάζευα απλά τα μαλλιά μου πίσω, άκουγα απλά τραγούδια, ανησυχούσα για απλά πράγματα, έκανα παρέα με απλούς ανθρώπους και γενικά όλη μου η ζωή ήταν απλά κάτι πρόχειρο. Όταν άρχιζα κάτι με ενθουσιασμό το τέλειωνα με προχειρότητα γιατί στην πορεία βαριόμουν.

Πάντα μου έλεγαν οι γύρω μου, ντύσου και φέρσου πιο γυναικεία, μην βρίζεις, μην καπνίζεις, δείξε τα βυζιά σου για να περάσει το δικό σου, μην τραγουδάς, διασκέδασε τώρα που έχεις την ευκαιρία, παράτα τον γιατί είναι άσχημος, κάνε σεξ μαζί του είναι όμορφος και ίσως μετά να τον κρατήσεις. Αυτά τα πρέπει που σιγά σιγά μπήκαν στο υποσυνείδητο. Άρχισα να ντύνομαι πιο γυναικεία και χρησιμοποιούσα τον γυναικείο τρόπο για να περάσει το δικό μου και είδα πως λειτουργούσε, σταμάτησα να βρίζω, κάπνιζα στα κρυφά, που και πού έδειχνα και τα βυζιά μου γιατί ήταν μέρος του παιχνιδιόυ.

Όταν ρώτησα πώς να γεμίσω αυτό το τεράστιο κενό που έχω στην καρδιά, κανένας δεν ήξερε να μου απαντήσει. Η μοναξιά και τα νιάτα το έκαναν να γίνει τεράστιο σαν μπαλόνι. Ακόμα το έχω. Δεν ξέρω πώς να το ξεφορτωθώ, απλά μερικές φορές το ξεχνάω και το αγνοώ κάνοντας μαλακίες για να ξεχαστώ. Τα απλά πράγματα, τα επιφανειακά που οι άλλοι ήθελαν να μου επιβάλουν δεν με βοήθησαν, το κακό που έκανα στον εαυτό μου δεν με βοήθησε. Έχασα τον εαυτό μου, έχασα και την προσωπικότητα και σφηνώθηκα στο καλούπι που έφτιαξαν οι άλλοι για μένα και προσπάθησα να βολευτώ.

Να είμαι σωστή γυναίκα ούτε και αυτό με βοήθησε. Γιατί το σωστή γυναίκα είναι για τα μάτια του κόσμου πάντα, ο σεβασμός στον εαυτό μας δεν είναι να καθόμαστε σε ένα δωμάτιο να περιμένουμε το ξανθό πρίγκιπα να μας πάρει μακριά. Αυτός είναι ψυχικός καταναγκασμός. Σεβασμός είναι να κάνεις αυτό που νιώθεις και να προσπαθείς πάντα να μένεις ο εαυτός σου, ασέβεια είναι να προσπαθείς να δείξεις ότι είσαι κάτι άλλο. Μόνο και μόνο επειδή είμαι γυναίκα, μόνο και μόνο επειδή θέλω να ζήσω την ζωή μου, μόνο και μόνο που θέλω να μην έχω προβλήματα , η μοναξιά μου μεγαλώνει μέρα με την μέρα. Όχι δεν το λέω για να με λυπηθεί κάποιος, απλά το λέω επειδή η μοναξιά είναι το χειρότερο πράγμα. Ίσως να την αγαπάω για αυτό δεν την σπρώχνω από κοντά μου.

Πονάω, ουρλιάζω στο πλήθος, κλαίω με το πρόσωπο σοβαρό μπροστά στους φίλους μου αλλά δεν με βλέπουν, είναι τυφλοί. Χτυπιέμαι και προσπαθώ να επιβιώσω ακόμα μια μέρα. Μετανιώνω που επέλεξα να είμαι μόνη μου , αλλά δεν θέλω να γυρίσω πίσω αλήθεια. Θέλω να πιεστώ, να μείνω μόνη, να κλάψω να στερέψω τον πόνο.

Δεν είμαι το πιο μίζερο και δυστυχισμένο πλάσμα αλλά νιώθω την δυστυχία με τον δικό μου ξεχωριστό τρόπο.

Και ας θέλω μια αντρική αγκαλιά την νύχτα να με ζεστάνει, και δύο λόγια τρυφερά, και να νιώθω πως κάποιος ζεί για μένα και εγώ για εκείνο. Αλλά όταν χτυπιέμαι στο χορό στις παραλίες και το αλκοόλ ρέει άφθονο στις φλέβες μου και ο καπνός κυκλοφορά στα πνευμόνια μου, η μίζερη πλευρά σβήνεται και ευχαριστώ το Θεό που είμαι μόνη. Γιατί αντρική αγκαλιά ισούται με τεράστια καταπίεση και ατέλειωτες φιλοσοφικές συζητήσεις για να αποδείξω πως οι γυναίκες δεν είναι κατώτερες από τον άντρα, τόσα χρόνια το φωνάζουμε θα βγω εγώ νικητής της συζήτησης; Δεν νομίζω.

Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι στιγμές που χρειάζομαι κάποιο είναι λιγότερες. Και όσο για το καλούπι που με έβαλαν να ζώ μέσα το έχω σπάσει αν και μου έμειναν κάποια κατάλοιπα που προσπαθώ να τα αποφύγω, αγαπώ τον παλιό μου εαυτό και αποδέχομαι την καινούργια μου συμπεριφορά. Αλλάζω μέρα με την μέρα με τον δικό μου τρόπο.

Freestyle επί χάρτου

Ρ.Οι. : Δύσκολο το χαρτί αδερφέ δύσκολη κι η πένα

Στ' αρχίδια μου αν δεν είστε σαν εμένα

Π.Γ. : Κάτι ψάχνεις και 'συ όπως εμένα

Ενώ έχεις ελπίδα συχνάζεις στα χαμένα

Ρ.Οι. : Θέλεις να τρέξεις να σωθείς σε μια εκκλησία

μα εμένα μου μοιάζει κι αυτή για προδοσία

Π.Γ. : Ψηφιακό σήμα, ψηφιακά όνειρα, ψηφιακό χύμα

Εσύ ποιο σύρμα θέλεις να ακολουθήσεις?

Ρ.Οι. : Εγώ θα σου πω την ιδέα μην παρατήσεις

γιατί πάντα θες να τα παρατήσεις?

Π.Γ. : Γιατί βαρέθηκα να ακούω τις ίδιες μαλακίες

Άθλια Ανθρωπάκια, Εκκλησίες κόμματα

θα σας βάλω για πάντα μια τελεία.

Ρ.Οι. : Μα της ψυχής μας την ουσία την περιμένουμε με ανυπομονησία,

Την "εικόνα" που αντικρίζω καθημερινά

την βλέπουμε σε ταινίες από πολύ μικρά

Άναψε την t.v. να δεις cartoon

αφού θέλουν να σε κάνουν ένα ζβούμ

Π.Γ. : Ξεπουληθήκαμε στο Γιουσουρούμ, για ένα κουστούμ (Νικόλας Άσιμος)