Βλέπω πράγματα πολλά
μα είναι σαν παιχνίδια ψηφιακά
Τα κοιτάς με χαρά από μακρυά
αλλά είναι άψυχα
Ψάχνεις την ευτυχία σε ένα πλήθος αγνώστων
Σε ένα club στριμωγμένοι σαν τις σαρδέλες
εκεί που για να τους κάτσεις ένα βράδυ
σου τάζουν φύκια και μεταξωτές κορδέλες
Ψάχνεις την ευτυχία μέσα από χημικά και αλκοόλ
αλλά τελικά τίποτα δεν είναι πραγματικό
Γράφω στα post το δικό μου πόθο
επειδή μαλάκα γράφω ότι νιώθω!
