Μερικές φορες, θα ήθελα να ξανά γίνω ένα μικρό παιδί. Που η μονες απαίτησης που είχα ήταν πως να γράψω το όνομα μου σωστά και πως να δέσω τα παπούτσια μου. Όταν "υπηρχαν" μέρες που ήταν χαλια, απλός θα πήγαινα στην μητέρα μου και μετά όλα θα ήταν μια χαρά. Όταν θα έβγαινα με τους φίλους m κάθε μέρα να παίζω ποδόσφαιρο η κρυφτώ η ότι άλλο παιδικό παιχνίδι. Θυμάμαι το αγαπημένο μου μέρος ήταν το luna park. Όταν η φιλια τότε είχε αξια και η αγάπη ήταν μια αηδία, Όταν δεν υπήρχε ο πόνος ο ψυχικός η τον καιρό που πιστεύαμε πως τα παιδιά μας τα έφερνε ο πελαργός. Τον καιρό που εγώ ο ίδιος πίστευα πως υπήρχε ο άγιος βασίλης και προσπαθούσα κάθε χριστούγεννα να μην κοιμηθώ για να τον δω, αλλα δεν τα κατάφερνα. Όταν κάθε πρωτοχρονιά έβγαινα έξω στο μπαλκόνι και έβλεπα τα πυροτεχνήματα. Ξυπνούσα κάθε σαββατοκύριακο πρωί για να δω τα cartoon στην τηλεόραση και γελούσα μονός μου. Όταν πήγαινα και αγόραζα comics και σοκολατάκια από το περίπτερο. Όταν η μπίρα ήταν απαίσια και όταν τα τσιγάρα ήταν απλός σπάταλο χρήμα.
Τώρα που μεγάλωσα? Τα πάντα έγιναν απαιτητικά. Που πρέπει να βρω μια δουλειά για να τα βγάλω πέρα, Που κοιμάμαι 3ς την νύχτα και ξυπνώ 12 το μεσημέρι. Που η φίλοι τώρα τους ξεχωρίζεις σε 3ς κατηγοριες Φίλους/Κολλητούς/Παρέα. Tώρα πάω σε bar και την πίνω τες μπίρες μου η τα ποτά μου και ανάβω και το τσιγάρο μου.
Ότι είπα είναι απλός η γνώμη m.. Gd night :)
Facebook Blogger Plugin: Bloggerized by
Jozef Enhanced by
Jozef
